... til Maurtua er ikkje enkelt. Her har eg og nokre vener hatt atelier i nesten to år. Den gamle trebygninga, som brukte å vere gymnas for lenge sida, romma mykje meir enn morkne veggar. Dei rare skriftene på veggen, den øydelagte Bjørnstjerne Bjørnson- statua, det rustne laboratoriumet på loftet, knirkelydane og dei gamle tidsskriftene er ein brøkdel av det som gjer huset så spennande. Heile atmosfæra i bygget er så levande fortsatt. Det er nesten sånn at når det er heilt stille kan ein høyre Inger Hagerup og venninnene gå knisande ned dei majestetiske trappene. Å pakke sammen alle bilda, tekoppane og anna krimskrams blei ikkje gjort med glede.
2 kommentarer:
Hei Oda! Åå, så fin og koslig blogg du har! Og så fin du var på håret. Eg har ikkje merka bloggen din før no må eg innrømme, men betre seint enn aldri. Hurra! Har du ein fin sommar?
Klem Heidi
Den er jo heilt ny, så det er ikkje så rart :-) takk for hårkompliment og sommaren er fin. håpar at du også har det superdupert og at du legg ut nokre bilder frå Praha på bloggen din
:-D (så håpar eg at vi møtast, og gjerne over ei flaske galliano ;-)
Legg inn en kommentar